CHRZEST
Rodzice (opiekunowie) dziecka zgłaszają dziecko do kancelarii na 2 tygodnie przed
planowanym terminem (do spisania aktu chrztu w kancelarii potrzebny jest Odpis Aktu
Urodzenia dziecka, oraz dane Rodziców Chrzestnych wraz z zaświadczeniami z parafii ich
zamieszkania, stwierdzającego, iż mogą pełnić zadania ojca lub matki chrzestnej), uczestniczą
w konferencji chrzcielnej i w miarę możliwości przystępują do Sakramentu Pokuty i
Pojednania, by w dniu chrztu mogli przystąpić do Komunii Św.
Rodzicem chrzestnym może zostać ten, który ukończył 16 lat, jest katolikiem, bierzmowanym
i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i
odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić, nie żyje
w związku niesakramentalnym, nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest. Potrzebny
jest jeden chrzestny, ale można też wybrać dwoje chrzestnych (mężczyzna i kobieta). Katolik,
który nie spełnia warunków, aby być chrzestnym/chrzestną nie może również być świadkiem
chrztu, bierzmowania.

Ojciec Święty Franciszek o chrzcie świętym

W Credo, poprzez które co niedziela wyznajemy naszą wiarę stwierdzamy: „Wyznaję jeden
chrzest na odpuszczenie grzechów”. Jest to jedyne wyraźne odniesienie do sakramentu w
obrębie Credo. Mowa w nim jedynie o chrzcie. Rzeczywiście chrzest jest „bramą” wiary i
życia chrześcijańskiego. Zmartwychwstały Jezus dał apostołom następujące polecenie:
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie
chrzest, będzie zbawiony” (Mk 16,15-16). Misją Kościoła jest ewangelizacja i odpuszczanie
grzechów przez sakrament chrztu. Powróćmy jednak do słów Credo. Wyrażenie to można
podzielić na trzy punkty: „wyznaję”; „jeden chrzest”; „na odpuszczenie grzechów”.
 

1. „Wyznaję”. Co to oznacza? Ten uroczysty termin wskazuje na wielkie znaczenie tego, co
stwierdzamy, to znaczy chrztu. Rzeczywiście, wypowiadając te słowa, potwierdzamy naszą
prawdziwą tożsamość jako dzieci Bożych. Chrzest jest w pewnym sensie dowodem
osobistym chrześcijanina, metryką urodzenia. Jest to metryka zrodzenia w Kościele. Wszyscy
znacie dzień swego urodzenia. Świętujemy urodziny. Chciałbym jednak postawić pytanie,
jakie zadałem już wcześniej: Kto z was pamięta w jakim dniu został ochrzczony? Podnieście
ręce! Niewielu. Nie pytam biskupów, żeby nie robić im wstydu! Ale dziś, kiedy wrócicie do
domu zapytajcie: którego dnia zostałem ochrzczony? To są drugie urodziny! Pierwsze
urodziny – to rocznica zrodzenia do życia, zaś rocznica chrztu, to rocznica zrodzenia dla
Kościoła. Czy tego dokonacie? To zadanie domowe: poszukać kiedy zostałem ochrzczony i
podziękowanie Bogu, gdyż otworzył mi drzwi do swego Kościoła w dniu, gdy otrzymałem
chrzest. Uczyńmy to dziś. Jednocześnie z chrztem związana jest nasza wiara w odpuszczenie
grzechów. Sakrament Pokuty lub spowiedź jest w istocie jakby „drugim chrztem”, który
zawsze odnosi się do pierwszego, aby go umocnić i odnowić. W tym sensie dzień naszego
chrztu jest punktem wyjścia bardzo pięknej drogi nawrócenia, drogi ku Bogu, która trwa całe
życie i która jest nieustannie wspierana przez sakrament pokuty. Pomyślcie też, że kiedy
idziemy się wyspowiadać z naszych słabości, z naszych grzechów, idziemy by prosić Jezusa o
przebaczenie, ale idziemy też, by odnowić sakrament Chrztu św. poprzez to przebaczenie. To
piękne, to jakby świętować w każdej spowiedzi dzień Chrztu św. W ten sposób spowiedź nie
jest posiedzeniem w jakiejś sali tortur – jest świętem, obchodzeniem dnia naszego chrztu.
Spowiedź jest dla ochrzczonych! Aby utrzymywać w czystości białą szatę naszej godności
chrześcijańskiej!
2. Drugi element: „jeden chrzest”. Wyrażenie to przypomina słowa św. Pawła: „Jeden jest
Pan, jedna wiara, jeden chrzest” (Ef 4, 5). Słowo chrzest dosłownie oznacza „zanurzenie” i
rzeczywiście sakrament ten stanowi prawdziwe duchowe zanurzenie w śmierci Chrystusa, z

której wskrzeszani jesteśmy wraz z Nim jako nowe stworzenia (por. Rz 6,4 ). Jest to obmycie
odradzające i oświecające. Odradzające, ponieważ dokonuje tego zrodzenia z wody i z Ducha,
bez którego nikt nie może wejść do Królestwa Niebieskiego (por. J 3,5). Oświecające, gdyż
przez chrzest osoba ludzka wypełniona jest łaską Chrystusa, „światłością prawdziwą, która
oświeca każdego człowieka” (J 1,9) i rozpraszającą ciemności grzechu. Dlatego w celebracji
chrztu rodzice otrzymują zapaloną świecę, aby wskazać na to oświecanie. Chrzest oświeca
nas wewnętrznie światłem Jezusa. Na mocy tego daru osoba ochrzczona jest powołana, by
sama stała się „światłem” dla braci, światłem wiary, którą otrzymał, zwłaszcza dla tych,
którzy są w ciemnościach i nie dostrzegają żadnych przebłysków jasności na horyzoncie
swego życia.

Spróbujmy postawić sobie pytanie: czy chrzest jest dla mnie faktem z przeszłości, datą, której
dziś będziecie szukać, czy też żywą rzeczywistością, która dotyczy mojej teraźniejszości, w
każdej chwili? Czy czujesz się mocny siłą otrzymaną od Chrystusa, poprzez Jego krew, Jego
zmartwychwstanie, czy też czujesz się przygnębiony, bezsilny? Ale chrzest daje moc. Czy z
chrztem czujesz się trochę oświecony owym światłem, które pochodzi od Chrystusa? Czy
jesteś mężczyzną lub kobietą światła? Czy też jesteś mężczyzną lub kobietą w ciemnościach,
bez Jezusowego światła? Zastanówcie się nad tym. Brać łaskę chrztu, która jest darem i
stawać się światłem, światłem dla wszystkich.

3. Na koniec krótka wzmianka o trzecim elemencie: „na odpuszczenie grzechów”. W
sakramencie chrztu odpuszczane są wszystkie grzechy, grzech pierworodny i wszystkie
grzechy osobiste, jak również wszystkie kary za grzechy. Wraz z chrztem otwiera się brama
do prawdziwej nowości życia, która nie jest gnębiona ciężarem negatywnej przeszłości, ale
która już odczuwa piękno i dobro Królestwa Niebieskiego. Chodzi o potężną interwencję
Bożego Miłosierdzia w naszym życiu, aby nas zbawić. Ale ta zbawcza interwencja nie
odbiera naszej ludzkiej naturze jej słabości. Wszyscy jesteśmy słabi i wszyscy jesteśmy
grzesznikami. Nie odbiera nam też odpowiedzialności, by prosić o przebaczenie za każdym
razem, gdy błądzimy! To bardzo piękne. Nie mogę się ochrzcić dwa, trzy, czy też cztery razy,
ale mogę wiele razy iść do spowiedzi, odnawiając łaskę chrzcielną. To tak jakbym dokonywał
ponownego chrztu. Pan Jezus jest tak dobry, że nigdy nie przestaje nam przebaczać i udziela
mi Swego przebaczenia.
Zapamiętajcie to dobrze: chrzest otwiera nam drzwi do Kościoła. Poszukajcie daty swego
chrztu. Ale także pamiętajcie, że gdy brama się trochę zamyka ze względu na nasze słabości,
nasze grzechy to spowiedź otwiera ją na nowo, gdyż jest ona jakby „drugim chrztem”, w
którym wszystko jest nam przebaczane i zostajemy oświeceni, by iść naprzód ze światłem
Pana. Idźmy naprzód radośni, ponieważ życie powinniśmy przeżywać z radością Jezusa
Chrystusa, która jest łaską Pana. Dziękuję.

​

​

​

MAŁŻEŃSTWO
Narzeczeni powinni zgłosić się do kancelarii parafialnej najpóźniej trzy miesiące przed
planowaną datą ślubu!

Wymagane są  następujące dokumenty
1.  Aktualny (tzn. nie starszy niż 6 miesięcy) akt chrztu obojga narzeczonych.
2. Dowody osobiste narzeczonych.
3. Świadectwo ukończenia katechezy przedmałżeńskiej.
4. Zaświadczenie z Poradni dla Narzeczonych (podczas spotkań narzeczeni zapoznają się
z nauczaniem Kościoła na temat przekazywania i ochrony życia – ze względu na
charakter spotkań na pierwsze narzeczeni powinni zgłosić się przynajmniej na 3 miesiące
przed planowanym ślubem).
5. Dane świadków (imię, nazwisko, data urodzenia, adres).
6. W przypadku zawierania małżeństwa konkordatowego (małżeństwo kanoniczne
pociągające za sobą skutki przewidziane w prawie polskim) wymagany jest ważny
dokument z Urzędu Stanu Cywilnego o braku przeszkód cywilnych do zawarcia
małżeństwa (ważność kończy się po trzech miesiącach od momentu wystawienia).
7. Jeżeli kandydaci zawarli już związek cywilny przedstawiają stosowny akt, w
przypadku wdów i wdowców konieczny jest także akt zgonu małżonka.

Bezpośrednio do dnia ślubu przygotowują spotkania z duszpasterzem. Podczas spotkań
omawiane są zagadnienia dotyczące znaczenia chrześcijańskiego małżeństwa oraz liturgia
tego sakramentu.
Ważnym elementem jest Sakrament Pojednania – narzeczeni powinni przystąpić do niego
dwukrotnie: na początku podjętych przygotowań oraz w przeddzień ślubu.

​

​

POGRZEB
Pogrzeb katolicki (kościelny) przysługuje zmarłemu chrześcijaninowi [ jest ochrzczony ],
który prowadził życie katolickie. Pogrzeb chrześcijański jest liturgią, która powinna
odzwierciedlać rzeczywistą więź zmarłego z Kościołem oraz wyrażać i umacniać wiarę
zgromadzonej wspólnoty w życie wieczne.
Po uzgodnieniu daty i godziny pogrzebu z firmą pogrzebową, bliscy zmarłego zgłaszają się
do kancelarii parafialnej, przedstawiając odpis aktu zgonu z USC oraz informację o
przyjętych przed śmiercią sakramentach (np. od kapelana szpitalnego). Zachęcamy usilnie
bliskich i przyjaciół zmarłego, aby – będąc w stanie łaski uświęcającej – przyjęli podczas
Mszy pogrzebowej Komunię świętą, która jest najcenniejszym darem dla zmarłego.
 Zachęcamy także do zatroszczenia się o stałą modlitwę wspólnoty parafialnej w intencji
swoich bliskich zmarłych poprzez ofiarowanie
w ich intencji Mszy św. (zwłaszcza w 30 dzień po śmierci, w rocznicę śmierci, w dzień
imienin) oraz modlitwy różańcowej podczas listopadowych „wypominków”.